Έχεις την αίσθηση ότι εδώ στα Γιαννιτσά , έχει κυριολεκτικά αφανισθεί η ίδια η δια-χρονία της πόλης.
Από το ιστορικό
μαυσωλείο του Γαζή Αχμέτ Εβρενός (1417μ,Χ.) με τον παρακείμενο Πύργο
του ρολογιού(1753-1754 μ.Χ.), στο κέντρο της πόλης ,μέχρι τις μέρες μας
,ελαχιστότατα είναι τα κτίσματα που μας δίνουν την ιστορική
συνέχεια με τις συνακόλουθες διαφοροποιήσεις στη μορφολογία, την
τυπολογία και το είδος λειτουργίας τους. Με άλλα λόγια ,από την
οθωμανική περίοδο της πόλης έχουν απομείνει και συντηρηθεί αρκετά
αξιόλογα οικοδομήματα. Όμως από την απελευθέρωση -20η Οκτωβρίου 1912-
έως σήμερα ,η αρχιτεκτονική παρουσιάζεται ξεδοντιασμένη . Φαφούτα.Το
τσιμέντο κυριαρχεί.
( Πυρκαγιά κατά τη
μάχη των Γιαννιτσών από πυρά του ελληνικού πυροβολικού κατέστρεψε το
δυτικό τμήμα της πόλης -τουρκομαχαλά- και τα τουρκικά αρχεία . Μια
δεύτερη πυρκαγιά από τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής και τους δοσίλογους
συνεργάτες τους το 1944, κατέστρεψε την κεντρική αγορά της πόλης ,όπου
ήταν και τα πιο αξιόλογα κτίρια ,καθώς και τα ελληνικά αρχεία, όπως
μας πληροφόρησε ο κος Χριστάκης Ιωαννίδης , γέννημα θρέμμα της πόλης,
τέως προϊστάμενος Α/θμιας εκπαίδευσης και τ. πρόεδρος της ιστορικής και
λαογραφικής εταιρείας Γιαννιτσών "Ο Φίλιππος").
Πάντως, αρκετά αξιόλογα κτίσματα είχαν
διασωθεί -κυρίως στην περιοχή Βαρόσσι γύρω από τη μητρόπολη, στο άνω
και βόρειο τμήμα της πόλης αλλά έχουν πια κατεδαφισθεί .Τα ελάχιστα
εναπομείναντα , μετρούν τις στιγμές της ολοσχερούς κατάρρευσής τους..
Το κτίριο, για το οποίο ο λόγος, στο προηγούμενο κείμενο μας με τιτλο "ο χρόνος που γίνεται Κρόνος", έκειτο στην οδό Αλαρλή 13 -όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες-στη συμβολή της με την οδό καπεταν Βάρδα (απο τους βασικούς οδικούς άξονες εξόδου της πολης) - στην ανατολική πλευρά της πόλεως
,μακριά από την κεντρική πλατεία και την περικείμενη αγορα ,και για
τούτο διασωθέν από την προλεχθεισα πυρκαγιά αλλά όχι και από τον
πανδαμάτορα χρόνο και τις πιστές θεραπαινίδες του. Την αδιαφορία, την
πλημεληματική έως εγκληματική κρατική λειτουργία ,την "κορεσμένη
συνείδηση" της κοινωνίας...
