Παρότι στερεότυπα οι καρδιολόγοι συνιστούν υγιεινή διατροφή, καθημερινή
άσκηση, αποφυγή του stress για καλύτερο προσδόκιμο ζωής, πάντα υπάρχουν
και οι αμφισβητίες. Πάντα υπάρχει αμφισβήτηση στο κατά πόσο όλα αυτά
μπορούν...να έχουν ένα σοβαρό επιστημονικό έρεισμα.
Σταθμός υπήρξε το βραβείο Νobel Ιατρικής του 2009 που μοιράστηκαν τρεις αμερικανοί επιστήμονες, οι Ε. Blackburn, C. Greider και J. Szostak, που ασχολήθηκαν με τα χρωμοσώματα, τα οποία αποτελούν την έδρα του γονιδιώματος του ανθρώπου.
Οι επιστήμονες αυτοί απέδειξαν ότι το τελικό τμήμα των χρωμοσωμάτων που ονομάζεται τελομερές συνδέεται άμεσα με τον χρόνο ζωής ενός κυττάρου. Οσο πιο βραχύ το τελομερές τόσο πιο μικρός ο χρόνος ζωής του κυττάρου. Το κύτταρο παύει να πολλαπλασιάζεται και τελικά νεκρώνεται.
Η τελομεράση είναι ένα ένζυμο το οποίο είναι υπεύθυνο για την αρτιότητα του τελομερούς. Ετσι, όταν τα επίπεδα της τελομεράσης ελαττώνονται, τότε και το μήκος του τελομερούς μειώνεται.
Εκείνο το οποίο αποδείχθηκε είναι ότι τόσο τα επίπεδα της τελομεράσης όσο και το μήκος του τελομερούς επηρεάζονται θετικά (αυξάνουν) όταν ένα άτομο υποβάλλεται σε καθημερινή άσκηση, ακολουθεί μεσογειακή διατροφή και επιδίδεται συστηματικά σε διαλογισμό που επιτυγχάνεται με τη yoga.Οπως είναι φυσικό λοιπόν, όταν τα κύτταρα της καρδιάς δεν γερνούν, πολλαπλασιάζονται και αναζωογονούνται, γι' αυτό και οι παθήσεις φθοράς, που συνήθως εκδηλώνονται σε μεγάλες ηλικίες, γίνονται σπανιότερες.
Ετσι, η καθημερινή άσκηση, η σωστή διατροφή, ο διαλογισμός (yoga) απευθύνονται και επηρεάζουν απευθείας τα γονίδια, γιατί το σύνολο των γονιδίων (DNA) βρίσκονται μέσα στα χρωματοσώματα του ανθρώπου. Στον λόγο αυτό άλλωστε οφείλεται και το γεγονός ότι η άσκηση και η σωστή διατροφή, εκτός από τα ευεργετικά τους αποτελέσματα στην καρδιά, αποτρέπουν ταυτόχρονα και την εκδήλωση διαφόρων μορφών καρκίνου.
Ιδιαίτερη σημασία φαίνεται ότι έχει μια μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Lancet Oncology. Στη μελέτη αυτή συμμετείχαν 35 ασθενείς με καρκίνο προστάτη. Εξ αυτών οι 10 υποβάλλονταν σε άσκηση, χορτοφαγία και διαλογισμό. Εκείνο που τελικά παρατήρησαν οι ερευνητές ήταν ότι στους 10 ασθενείς το τελικό τμήμα του χρωμοσώματος (τελομερές) αυξήθηκε κατά 10%, ενώ στους υπολοίπους ελαττώθηκε κατά 3%.
Το εύρημα αυτό θεωρήθηκε ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί είναι γνωστό ότι καθώς αυξάνεται η ηλικία του κάθε ανθρώπου, τα τελομερή των χρωμοσωμάτων γίνονται βραχύτερα και εξασθενίζουν, με αποτέλεσμα τα κύτταρα του οργανισμού να χάνουν τη δυνατότητά τους να πολλαπλασιαστούν ώστε να αντικαταστήσουν τα γερασμένα κύτταρα, με αποτέλεσμα τελικά να γερνούν και να πεθαίνουν.
Ετσι, φαίνεται ότι ο ρόλος των τελομερών και της τελομεράσης μπορεί στο μέλλον να αποκτήσει ιδιαίτερη αξία, αφού όχι μόνο θα μπορούν να αποτρέπουν τις αρρώστιες φθοράς (καρδιοπάθειες, καρκίνοι) αλλά θα μπορούν να καταπολεμήσουν και το ίδιο το γήρας.
Κατά συνέπεια, έχει απόλυτο δίκιο ο καρδιολόγος της καθ' ημέρα πράξης που συνιστά στον άρρωστο υγιεινή διατροφή, καθημερινή άσκηση και καταπολέμηση του άγχους. Ισως αυτά τα απλά πράγματα να είναι πολυτιμότερα από κάθε άλλη θεραπεία
