Όταν έρχονται ο μετανάστης και ο πρόσφυγας δε ρωτάνε, γιατί προσπαθούν να σώσουν τη ζωή τους ή δεν ενδιαφέρονται να μάθουν σε ποιούς φορτώνονται. Τους αρκεί που είναι σε χειρότερη θέση. Όταν όμως είσαι κυβέρνηση και σχεδιάζεις από το γραφείο σου, τότε ρωτάς. Ρωτάς όχι μόνο γιατί έτσι είναι η δημοκρατία αλλά γιατί έτσι επικοινωνούν οι άνθρωποι.
Ρωτάς: Μπορείς; Είναι κατάλληλος ο χώρος; Αντέχετε; Θα βοηθήσετε; Αν ρωτούσες, θα μάθαινες ότι το στρατόπεδο που διάλεξες είναι μέσα στην πόλη, δίπλα σε σχολεία, στεγάζει το ωδείο, τη δημοτική επιχείρηση και τις δύο δεξαμενές που υδροδοτούν την πόλη. Αν ρωτούσες, θα μάθαινες και θα αναθεωρούσες.
Έπειτα συλλογίζεσαι.
Πόσοι, για πόσο καιρό και που θα πάνε μετά, με ποιά υποστήριξη θα ζήσουν σε μια ανθρώπινη καθημερινότητα, με ποιά μέτρα ασφάλειας, σε ποιά ισορροπία ανάμεσα στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις πολιτικές επιλογές και τις τοπικές ανάγκες. Αυτά συλλογίζεσαι για να αποφασίσεις. Αυτά θα έπρεπε να συλλογίζεσαι εδώ και καιρό ως ανθρωπιστής της πράξης.
Αν το έκανες, θα απέκλειες το Δήμο της Πέλλας και την πόλη των Γιαννιτσών - αυτή μάλιστα η προσφυγομάνα πόλη δεν θα ανεχθεί μαθήματα περί ανθρωπισμού από κλειστά γραφεία.
Δε ρώτησες, δε συλλογίστηκες. Μέχρι σήμερα.
Κάντο τώρα, Υπουργέ! Κάντο τώρα, γιατί εκλέχθηκες για να κυβερνάς και ελέγχεσαι για τις επιλογές σου. Και αυτή εδώ που αφορά στο hot spot του Δήμου Πέλλας είναι εντελώς λανθασμένη.
