Τώρα, εάν προσθέσουμε και τους λιγοστούς αλλά σταθερούς, μόνιμους, επισκέπτες προσκυνητές, κυρίως ψαγμένους σε θέματα ταπεινής πνευματικής φύσεως και θεολογικής δογματικής αντιλήψεως, προσεγγίσεως, προς τον ομώνυμο Ιερό Ναό του μικρού και τόσο ασήμαντου χωριού κατά τους πολλούς πάντοτε, της πλειοψηφίας, που άγεται και φέρεται όπως πάντοτε κατά το δοκούν της, επειδή αρέσκεται να αντικρίζει τα πολύχρωμα και αστραφτερά της επιδεικτικά λαμπιόνια, πολυελαίους, μόνο που ότι λάμπει δεν σημαίνει πως είναι οπωσδήποτε και χρυσός. Ευλαβείς προσκυνητές των όμορων διπλανών περιοχών, των Κουφαλίων, της Ραχώνας, Αθύρων, Πέλλας, τότε κατευθείαν, το εκάστοτε χριστιανικό τους Ορθόδοξο ποίμνιο ασφαλώς και πολλαπλασιάζεται, διευρύνεται, μεγαλώνει ως μία μεγάλη και ζεστή αγκαλιά. Όμως κανονικώς θα έπρεπε, εάν γνωρίζαμε να σεβόμασταν και να τιμούσαμε την παράδοση, παρακαταθήκη μας και κυρίως την Ορθόδοξη πίστη μας, στο ανόθευτο ανατολίτικο δόγμα μας, έστω και για έναν μονάχα απομακρυσμένο, ξεχασμένο και παραγκωνισμένο Ορθόδοξο Χριστιανό, θα πρέπει, επιβάλλεται, είναι επιτακτική ανάγκη, να υπάρχει ο εκάστοτε ιερέας για να του μεταλαμπαδεύσει, εμφυσήσει, ή αλλιώς προσηλυτίσει το Αναστάσιμο Άγιο Φως, την Αναστάσιμη προηγιασμένη θεία λειτουργία του Μέγα Πάσχα, του Μεγάλου Σαββάτου. Και όχι το Μεγάλο Σάββατο και την Μεγάλη Πέμπτη την ώρα που ψάλλονται ως είθισται τα δώδεκα Ευαγγέλια, της άνω Ιερουσαλήμ, η ομώνυμη Εκκλησία του χωριού για πρώτη φορά παρακαλώ στην νεότερη ιστορία της, να σωπαίνει προκλητικά από έλλειψη και μόνο ιερέως. Να βρίσκεται ερμητικά κλειστή, απομονωμένη, περιθωριοποιημένη, στην γωνία ως ανεπιθύμητη, ενώ όλες οι άλλες Ορθόδοξες Χριστιανικές Εκκλησίες, που εκείνη ακριβώς την στιγμή, έψαλλαν τους ρωμαίικους- ανατολικούς βυζαντινούς ύμνους, ψαλμωδίες της πίστεως μας, στίχους, προς τον νυμφίου που κατέφθασε, του ακάθιστου ύμνου, του συμβόλου της Πίστεως μας, της αποκαθηλώσεως του Αναστάντα και Γλυκύτατου Θεανθρώπου Χριστού μας, όπως επίσης και να μην ηχεί, να σιωπά προκλητικά, ο ήχος της πατροπαράδοτης Ορθόδοξης καμπάνας, τυμπανοκρουσίας, προς ενίσχυση, ενημέρωση του λιγοστού Ορθόδοξου ποιμνίου, πως έφτασε επιτέλους η ώρα που όλοι μας περιμένουνε με ανυπομονησία, καρτερικά, όλο τον υπόλοιπο χρόνο, του Αναστάντα Θείο Αγίου Φωτός.
Προσωπικώς σας θεωρώ όλους μα όλους υπαίτιους, υπεύθυνους, άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο, αυτής της τόσο θλιβερής, στενάχωρης καταστάσεως, την οποία κατάσταση την βιώσαμε φέτος, με πάρα πολλή μεγάλη μας στεναχώρια και θλίψη, αγανάκτηση, οργή, θυμό, πίκρα γενικότερα όλοι μας. Όσοι έστω και για μία φορά μονάχα, έτυχε να εκκλησιαστούμε στην Εκκλησία στην Λειβαδίτσα του Αγίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού, μπορούνε να με καταλάβουνε, νιώσουνε, για ποιο λόγο γράφω αυτές τις τόσο πικρόχολες γραμμές. Επειδή με ενόχλησε πάρα πολύ, νιώθω να κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα από τότε, όταν μου ενημέρωσαν πως την Μεγάλη Πέμπτη και το Μεγάλο Σάββατο δεν λειτούργησε η Εκκλησία του Αγίου Αλεξίου, στην Λειβαδίτσα όπως είθισται, γινότανε, όλα αυτά τα χρόνια ανελλιπώς, κανονικότατα και διαχρονικά. Επομένως, ακόμη ένα κάστρο αλώβητο, αλώθηκε, ως δια μαγείας από τον θεό-χρήμα, τον λεγόμενο μαμμωνά, που έχουμε μάθει να προσκυνάμε πολλάκις, πανταχόθεν, ολημερίς, σαν το μέγιστο προσόν και αγαθό, προτεραιότητα της τόσο σύντομης και μίζερης μικροαστικής, ματαιόδοξης ζωή μας, ματαιοπονούμε όμως, εξαιτίας της μη παρουσίας, ελλείψεως του Ιερέως, λόγω πολιτικής-οικονομικής κρίσεως, αλλά καλύτερα κλεψιάς, των υποτιθέμενων δημοκρατικών πολιτικών σας ταγών. Εσάς τώρα, αυτή η τόσο παιδική, ερασιτεχνική θα την ομολογούσα δικαιολογία, επιχείρημα, άποψη, σας πείθει; Εμένα πάντως όχι, απλά βρήκανε ένα επιπλέον άλλοθι, δικαιολογία, πρόσχημα, αντεπιχείρημα που τόσο πολύ αναζητούσανε εναγωνίως, για να την κλείσουνε οριστικώς και αμετακλήτως. Μόνο και μόνο επειδή δεν τους σύμφερε, βόλευε, εξυπηρετούσε, διότι δεν τους έβγαιναν τα νούμερα, τους ήτανε ασύμφορή, όπως ακριβώς συμβαίνει και στις δουλειές, επιχειρήσεις, τις κλείνουνε οι εκάστοτε εργοδότες γιατί δεν τους συμφέρει, λιγοστά τα κέρδη σου λένε και βάζουνε ένα λουκέτο, το ίδιο ακριβώς συνέβη και στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξίου στην Λειβαδίτσα του ανθρώπου του Θεού. Αφού υστερούσε στα κέρδη, στα ποσοστά, στα νούμερα, στα μηδενικά, μόνο που όταν ευημερούνε οι εκάστοτε κρύοι και άψυχοι αριθμοί, τότε υποφέρουνε οι εν ζωή άνθρωποι. Δεν είχε τα ανάλογα ποσοστά, κέρδη, έσοδα, που η μητρόπολη Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας επιθυμούσε, ώστε να συντηρεί, στέλνει, στην περιοχή, στο χωριουδάκι τον εκάστοτε μόνιμο ιερά, λόγω της μηδαμινής προσέλευσης του κόσμου, Ορθόδοξου ποιμνίου κατά αυτούς πάντοτε μηδαμινής προσφοράς. Δήθεν λέει πως η Κυβέρνηση του Τσίπρα-Καμμένου που δεν διέπονται άλλωστε και αυτό νομίζω πως είναι γνωστό της πάση, πως δεν διακρίνονται για τα τόσο ζωηρά τους Θεολογικά Ορθόδοξα καθήκοντα, αισθήματα, ως γνήσιοι, δογματικοί, αριστεροί άθεοι μπολσεβίκοι-κομμουνιστές και πολέμιοι της Ορθοδοξίας μας, παράδειγμα αναπόσπαστό, βλέπε τον Υπουργό τους τον Φίλη, τον Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ο οποίος αυτός κύριος επιθυμεί εναγωνίως, έβαλε ως στόχο, ως πρώτη προτεραιότητα στην ιδιοτελέστατη πλουσιοπάροχη πολιτική καριέρα του, την τόσο ανθελληνική και αντεθνική, αντιχριστιανική, άθεη, να αφελληνίσει τα Ελληνόπουλα με την επικείμενη κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Ως ένας από τους πολλούς διαχρονικούς θεομάχους, πολέμιους της Ορθοδοξίας και του Θεανθρώπου γενικώς, του γλυκύτατου Αναστάντα Ιησού Χριστού, συμπεριφέρεται συνεχώς με μία υποτιθέμενη και προκλητικά προβεβλημένη δημοκρατική επίπλαστη μαεστρία, πρέπουσα αυταρχική αδιαλλαξία, την αλαζονική που τον διακρίνει, ως ένας σύγχρονος Νέρωνας και Διοκλητιανός, Γαλέριος, Μπέρια, Στάλιν, Λένιν, άθεος και πολέμιος της πίστεως μας και της πατρίδας μας γενικότερα, που εσαεί και ανέκαθεν υπήρξε και πρέσβευε. Όμως ο κόσμος τον ψήφισε για πολλοστή φορά, επομένως, δεν θεωρείται άμοιρος των τεραστίων ευθυνών που τον αναλογούνε, άρα, για ποιο λόγο διαμαρτύρεται, γκρινιάζει και φωνασκεί της σήμερον; Μήπως στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα; Και πως ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά από την απομάκρυνση του ταμείου, κάλπης;
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας ο Κύριος Ιωήλ, τις δικές του τις ευθύνες, που ασφαλώς και τον αναλογούνε, έχει μερίδιο ευθύνης όπως και να το κάνουμε, μην προσπαθείτε να τον δικαιολογήσετε, αυταπάτες μην έχετε, δεν δικαιολογείται να έχει ανήμερα του Πάσχα, της Μεγάλης Εβδομάδας την Εκκλησία του Αγίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού στην Λειβαδίτσα ερμητικά κλειστή, ερειπωμένη. Όποιος τον απαλλάσει, δεν τις διακρίνει τις υπεράριθμες ευθύνες που τον αναλογούνε, και έτσι ανερυθρίαστα με ελαφρά την καρδία τον δικαιολογεί για να το παίξει προς τους πολλούς χριστιανούς καλός, αρεστός και συμπαθητικός, όμως σας πληροφορώ δεν ενδιαφέρεται καθόλου μα καθόλου, δεν τον καίγεται καρφάκι, το ότι έκλεισε η Εκκλησία της Λειβαδίτσας λόγω της ελλείψεως του ιερέως, λαϊκίζοντας και δημαγωγώντας δεξιά και αριστερά, μόνο και μόνο για να αποσπάσει τις επικείμενες εντυπώσεις, το θεαθήναι, από την ουσία της υποθέσεως όμως, δεν εισερχόμαστε σε αυτό το θέμα που πονάει, ενοχλεί, διότι δεν μας συμφέρει, απλά εθελοτυφλεί. Διότι, επί των δικών του ημερών, της δικής του της μητροπόλεως δεν λειτούργησε για πρώτη φορά η Εκκλησία του Αγίου Αλεξίου στην Λειβαδίτσα, του ανθρώπου του Θεού. Επομένως, θα δώσει λόγο για αυτό του το ατόπημα, ολίσθημα, άφησε το ποίμνιο απροστάτευτο, αλειτούργητο την ημέρα του Μέγα Πάσχα, ενώ όσες φορές μας κάνει την τιμή να έρθει στην περιοχή μας τον συνοδεύουνε αρκετοί ιερείς. Σεβασμιώτατε, παράκληση θερμή, από όλους αυτούς τους ιερείς που σας συνοδεύουνε στην Μητρόπολη της Έδεσσας, αποσπάστε, στείλτε και κανέναν στο χωριουδάκι της Λειβαδίτσας, δεν θα πάθει και τίποτα, όλη η κριτική που ασκώ προς τον σεβασμιιώτατο διεξάγεται καλοπροαίρετα και υπό καμία έννοια κακόβουλα, έτσι για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό το γεγονός, άλλωστε ο Κύριος μας ο Γλυκύτατος Ιησούς Χριστός, για να μας νουθετήσει, πως θα πρέπει να είμαστε ταπεινοί και πράοι μας δίδαξε με το παράδειγμα του, της ένθεης θυσίας του, πως έπλυνε μέχρι και τα πόδια των μαθητών του, έτσι και εμείς ας προστρέχουμε σε Εκκλησίες ταπεινές και ερειπωμένες, απομακρυσμένες, περιθωριοποιημένες, όπως στην Λειβαδίτσα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού. Για να τις δώσουμε την πρέπουσα και επιμέρους τιμή, ζωή και ζωντάνια που τις αξίζει και τις αρμόζει. Τον έχουμε ανάγκη, ρίξτε και μια ματιά και προς την Λειβαδίτσα, μην μας ξεχνάτε προκλητικά, μην μας γυρίζετε την πλάτη σας αδιαφορώντας για την εκάστοτε ύπαρξη μας, σας έχουμε ανάγκη. Αλλιώς μην διαμαρτύρεστε γιατί τα νέα τα παιδιά δίχως καμία απολύτως παιδεία χριστιανική και Ορθόδοξη, εγκαταλείπουνε αφειδώς την Εκκλησία του Χριστού, την Ορθόδοξη παράδοση και το ανατολίτικο δόγμα μας, που μας αντιπροσωπεύει, πρεσβεύει, την πατροπαράδοτη πίστη των παππούδων μας και γιαγιάδων μας, και προστρέχουνε εναγωνίως, να αντικρύσουνε ως δια μαγείας έναν εύκολο θεό, προσβάσιμο, δίχως καμία απολύτως υποχρέωση και θυσία, τιμή, καθήκον, εγκρατείας και μόνο απαιτήσεις έχουνε από αυτόν τον δικό τους θεό, τον οποίο τον έφτιαξαν στα μέτρα τους όπως τους ταιριάζει και εξυπηρετεί, βολεύει, και καμία απολύτως υποχρέωση, που τους προβάλουνε λαϊκίζοντας και δημαγωγώντας οι εκάστοτε διαμαρτυρόμενες δηλητηριώδεις αιρέσεις προτεσταντικής παραφυάδας δυτικού ημισφαιρίου. Εσείς εκεί στην Έδεσσα κάνατε Πάσχα με όλες σας τις πρέπουσες τιμές και δόξες που άρμοζαν, αναρωτηθήκατε όμως την ώρα που ψέλνατε το Χριστός Ανέστη, στην Μητρόπολη της Έδεσσας, και το πολυπληθής πλήθος να ανάβει τις αστραφτερές του πολύχρωμες λαμπάδες, στο απομακρυσμένο όμως χωριουδάκι της μητροπόλεως σας, στην Λειβαδίτσα, κάποιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν εκκλησιάστηκαν ως όφειλαν, ως είθισται, και επιβαλλότανε, λόγω της μη παρουσίας του Ιερέως που εσείς τους στερήσατε;
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας ο Κύριος Ιωήλ με όλο τον σεβασμό που τον έχω, τις ρίχνει, το μπαλάκι που λέμε στην κυβέρνηση του Τσίπρα-Καμμένου, αυτούς θεωρεί υπεύθυνους για το κλείσιμο της Εκκλησίας. Κάπου έχει τα δίκια του, τις δικαιολογίες του, να μην είμαι και τόσο επιθετικός απέναντι του, προσπαθώ να τον δικαιολογήσω και πρέπει, εδώ μοιράζονται οι ευθύνες, στην κυβέρνηση, η οποία δεν χειροτονεί καινούργιους ιερείς με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσεως. Όμως, όχι στο σημείο να μην μπορεί να φέρει έναν ιερέα στην Λειβαδίτσα για την προκαθορισμένη, και επιβαλλόμενη Αναστάσιμη Θεία λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου, και να αφήνει έτσι με ελαφρά την καρδιά την Εκκλησία κλειστή και το λιγοστό ποίμνιο χωρίς την επιτακτική, επιβαλλόμενη παρουσία του εκάστοτε ιερέως. Δεν φρόντισε να προσλάβει εγκαίρως καινούργιους ιερείς, χειροτονήσει, και με αυτά και με αυτά άρχισε να ξηλώνεται το πουλόβερ της Ορθοδοξίας μας, πρώτα από τα μικρά χωριουδάκια σαν την Λειβαδίτσα, τα ανίσχυρα και απροστάτευτα, αυτά που δεν διαθέτουνε δυνατή φωνή στεντόρεια, διαμαρτυρίας για να διαμαρτυρηθούνε για την περαιτέρω υποβάθμιση της πνευματικής τους ζωής, καταστάσεως και εν κατακλείδι την πλήρωσαν με το κλείσιμο της εκκλησίας τους, του ομώνυμου Ιερού τους Ναού, του Αγίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού. Ενώ ο κόσμος, αυτό το λιγοστό ποίμνιο που διαχρονικώς προσέτρεχε στον Ιερό τους Ναό για να βρει πνευματικό καταφύγιο, στοργή, φροντίδα, προστασία, ασπίδα, στην τόσο καταθλιπτική και αποκρουστική του καθημερινότητα την ζοφερή, γκρίζα, έφευγε απορημένος και απογοητευμένος, προβληματισμένος, πικραμένος, από τον σκοτεινό προαύλιο χώρο του ερμητικά κλειστού Ιερού Ναού. Σας πληροφορώ με τα γνώσεως ψυχής, διότι τρείς φορές εκκλησιάστηκα το Μεγάλο Σάββατο τα προηγούμενα χρόνια, στην Λειβαδίτσα, ήτανε καταπληκτικά, θεόπνευστα και μυσταγωγικά, ταπεινά και σεμνά, μειλίχια και ζεστά, ανθρώπινα, πνευματικά και όχι κοσμικά, πηγαίνεις μόνο και μόνο για να καθαρίσεις την ψυχή σου, να αναπαυθείς πνευματικώς και όχι για το κοσμικό φθαρμένο σώμα σου, σαρκίο σου, ώστε να το προβάλεις για πολλοστή φορά, ως μία ακόμη σημαία ευκαιρίας σου. Ξέρετε, τι θα πει να πηγαίνεις στην εκκλησία και να την βρίσκεις ερμητικά κλειστή; Μπορείτε καθόλου να το φανταστείτε; Διανοηθείτε; Ήτανε σαν να έχασαν οι άνθρωποι την παρηγοριά τους, το στήριγμα τους, την προστασία τους, το αποκούμπι τους, μου εκμυστηρεύτηκε ένας φίλος, που αντίκρισε την Εκκλησία κλειστή, πως ένιωσε σαν να έτρεμε η γη κάτω από τα πόδια του.
Απορώ όμως μαζί σας, όλοι μα όλοι σας τα γνωρίζετε πολύ καλύτερα από εμένα, τα πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Λειβαδίτσα, το χωριουδάκι, με την κλειστή Εκκλησία της, από την αρχή του έτους και όμως σκοπίμως, προκλητικά τα αποκρύπτετε, αδιαφορείτε, αφού ντρέπεστε να ασχοληθείτε, τα θεωρείτε υποανάπτυκτά. Διότι έχετε κάποιο επίπεδο, κατά την αρρωστημένη σας φαντασία πάντοτε, της ακραιφνής σας ιδιοτέλειας, θα καταδεχτείτε τώρα, να ασχοληθείτε με την Λειβαδίτσα; Είστε προοδευτικοί, εκσυγχρονιστές, δεν καταδέχεστε να ασχοληθείτε με ασήμαντα χωριουδάκια, μόνο σε μεγάλα εμπορικά καταστήματα της Τσιμισκής ή του εμπορικού κέντρου αρέσκεστε να γυροφέρνετε ασκόπως, με γνώμονα τον θεό σας χρήμα στο έπακρο, στο μέγιστο βαθμό, το χρήμα σας είναι η δύναμη σας και όχι η επιμέρους προσωπικότητα σας, και η ακεραιότητα σας, αξιοπρέπεια σας. Τα κρύβετε κάτω από το χαλί, λες και δεν διαβλέπετε το πρόβλημα που μας ταλανίζει, ταλαιπωρεί και μας απασχολεί, της ελλείψεως, απουσίας ενός μόνιμου ιερέως, με απώτερο σκοπό το κλείσιμο της Εκκλησίας του Αγίου Αλεξίου. Τώρα θα μου πείτε, εσείς γραμματιζούμενοι, άνθρωποι των υποτιθέμενων γραμμάτων και των τεχνών, τεχνοκράτες που λέμε, με την Λειβαδίτσα θα ασχολείστε; Έχετε με πολύ πιο σοβαρά θέματα να σπαταλήσετε τον πολύτιμο και τόσο εποικοδομητικό χρόνο σας, με το γνωστό σας ρητό, πως ο χρόνος είναι χρήμα, αφού ο άκρατος καπιταλισμός, σας έχει κυριεύσει, πατρίδα σας θεωρείται μονάχα το κέρδος σας, το κεφάλαιο σας, όπως τα ποδοσφαιρικά σας, τα επαγγελματικά σας, τα προσωπικά σας, την ιδιοτέλεια σας και όλα αυτά τα αναρίθμητα εσάς σας, αλλά του εμείς, ποτέ των ποτών δεν τα σκεφτήκατε, προβάλατε. Είστε τραγικά αφελείς, δεν μπορώ να εκφραστώ διαφορετικά, προσπαθώ όσο γίνεται με πιο ήπιους τόνους να χρησιμοποιώ, διότι δημιουργήσατε με την εκάστοτε υστερόβουλη, επιδερμική και ερασιτεχνική, επιπόλαιη απόφαση που αναλάβατε, πήρατε, της απομακρύνσεως του ιερέως, μελαγχολικής, απαράδεκτης στην κυριολεξία. Ναι, σας θεωρώ και σας το ομολογώ με απόλυτη παρρησία, ευθαρσώς και όχι κομπασμό με την γνωστή αδιάλλακτη εγωιστική αλαζονική αυταρέσκεια, πως είστε πάρα πολύ κατώτεροι της θέσεως της τόσο νευραλγικής που διαχειριστήκατε να αναλάβατε. Είτε πρόκειται για τους θρησκευτικούς άρχοντες, επικεφαλής, τον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας τον Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας τον Κύριο Ιωήλ, είτε για τους πολιτικούς δημοτικούς άρχοντες του τόπου της Πέλλας, βουλευτές-βολευτές που αδιαφορούνε προκλητικά για τα πνευματικά Θεολογικά θέματα, ζητήματα της Ορθόδοξης ανατολικής πίστεως μας. Διότι, δεν πιέζουνε πρόσωπα και καταστάσεις, ώστε επιτέλους να ξανά ανοίξει, λειτουργήσει, η Εκκλησία στο χωριουδάκι της Λειβαδίτσας, δείχνουνε πως δεν την σέβονται την ιστορία και την παράδοση, παρακαταθήκη των Ορθόδοξων προγόνων μας, της πίστεως των παππούδων μας και των γιαγιάδων μας, που μας την έφεραν, μεταλαμπάδευσαν, κυνηγημένη από την Μικρά Ασία, με την ψυχή στο στόμα, από την Ανατολική Ρωμυλία- Βόρεια Θράκη, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Ανατολική Θράκη, την Κωνσταντινούπολη, την σκλαβωμένη Πρωτεύουσα των απανταχού Ελλήνων, είτε ακόμη, ακόμη και τους πολίτες που δεν διαμαρτύρονται όπως κανονικώς θα έπρεπε και άρμοζε για την στέρηση τους, στην πνευματική ζωή, καθοδήγηση και όχι μονάχα στα κοσμικά. Αδιαφορούνε επιδεικτικά για την περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής τους, αφού όταν κλείνει και το τελευταίο προπύργιο που σε θύμιζε την καταγωγή σου, την πίστη σου την Ορθόδοξη, την Εκκλησία σου, την ύπαρξη σου γενικώς, ενώ το μόνο που τους διακρίνει είναι η εκάστοτε ιδιοτέλεια τους, συμφέρον τους, βόλεψη τους, γκρίνια και μιζέρια, φαγωμάρα μεταξύ τους, βλέπετε η δολερή διχόνοια όλους μα όλους μας έχει κυριέψει, εξοντώσει. Γνωρίζουνε να γκρινιάζουνε μόνο για το εάν τους κόψουνε, κουρέψουνε, ψαλιδίσουνε, τον εκάστοτε παχυλό, τον διεφθαρμένο κομματικοποιήμενο τους μισθό ή την σύνταξη τους, το ότι τους στέρησαν, κούρεψαν, την πίστη τους, μήπως ενδιαφέρθηκε κανείς από αυτούς;
Πήρανε τις τύχες της χώρας μας στις πλάτες τους άνθρωποι αμφιβόλου ποιότητας και αξίας, τις τόσο προκλητικά αδιάφορες σε θέματα θεολογικής και πατριωτικής φύσεως και αντιλήψεως, φυσιογνωμίας, φρονήματος. Διότι με την απόφαση σας αυτή της ελλείψεως και μη παρουσίας του ιερέως, τορπιλίζουνε την ίδια την παρουσία και υπόσταση της χώρας μας, της Ορθόδοξης Ελλάδας μας. Από τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη τον κύριο Ιωήλ, που δεν σκέφτηκε σε τι άμεσο κίνδυνο τοποθέτησε τους ίδιους τους κατοίκους του μικρού χωριού, θεωρώντας τους πολίτες β κατηγορίας, και έτσι με ελαφρά την καρδία, αδιαφορία κυνική θα αποκαλούσα, απομάκρυνε από την εστία του τον ιερέα, με το αιτιολογικό της επιτακτικής του ανάγκης σε άλλη ενορία, πιο προβεβλημένης. Όσο για τον Άγιο Αλέξιο, τον άνθρωπο του Θεού, στην Λειβαδίτσα θα λειτουργούμε τον Ιερό Ναό μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, όλο τον χρόνο και αυτό για τα μάτια του κόσμου. Για αυτό λοιπόν, θεωρείται άμεση και επιτακτική η παρουσία του εκάστοτε ιερέως, και όχι έτσι με ελαφρά την καρδία να τον αποσύρει η εκάστοτε μητρόπολη όπως η Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας με προεξέχοντα, επικεφαλής τον Σεβασμιώτατο Κύριο Ιωήλ με το αιτιολογικό πως το κράτος, η Κυβέρνηση Τσίπρα και Καμμένου δεν χρηματοδοτεί για νέες προσλήψεις στον κλήρο, χειροτονίες, λόγω οικονομικής κρίσεως, αλλά κατά εμέ καθαρής κλεψιάς. Αυτό όμως το λιγοστό ποίμνιο, οι οποίοι προσέτρεχαν οικειοθελώς, διότι βρίσκανε πνευματικό καταφύγιο, αποκούμπι, υποστήριξη ταπεινή, και όχι επιδεικτικά προκλητικά κοσμικά προβεβλημένη ανάπαυση, όπως συμβαίνει κατά κόρον στους πολυσύχναστους Ιερούς Ναούς της χώρας μας, εκατέρωθεν. Για πες τε μου, στο τι φταίει να ζημιωθεί η περαιτέρω πνευματική του καθίζηση;. Ενώ, ξεκούραζαν την τόσο άνυδρη ψυχή τους, στο χωριουδάκι της Λειβαδίτσας, στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού, και σήμερα δυστυχώς αυτή η τόσο επιβεβλημένη και επιτακτική παρουσία τους, η πνευματική γωνία, απουσιάζει επιδεικτικά, δεν υπάρχει, και έτσι μας στέρησαν την δυνατότητα αυτή, εν κατακλείδι, άλλο ένα πνευματικό καταφύγιο, φάρος, στερείται της δυνατότητας να συμπαρασταθεί τους βάλλοντες πανταχόθεν και ποικιλοτρόπως Έλληνες Χριστιανούς Ορθόδοξους Πολίτες . Ώστε να αναπαυθούνε κυρίως πνευματικά, δίχως εκείνα τα περίεργα συντηρητικά θρησκόληπτα στεγανά, ενοχλητικά, γνωστά τους γειτονικά τους περίεργα μάτια, την οποία, όποια κίνηση και να έπρατταν, εάν πήγαιναν στην γνωστή τους ενορία, θα την έκριναν, έβρισκαν μπροστά τους, ως όπως πάντοτε λανθασμένη και ανεπιθύμητη.
Αυτό το λιγοστό, συμφωνώ, ψαγμένο όμως ποίμνιο, η μαγιά που λέμε, δεν επιθυμούνε την προκλητική και προβεβλημένη, επιδεικτική αλαζονική περίεργη πολυκοσμία που επιτάσσουνε κυρίως οι Ιεροί Ναοί των Κουφαλίων και στα διπλανά χωριά των Αθύρων και της Πέλλας, Ραχώνας, αλλά μία ταπεινή Εκκλησία με το λιγοστό τους ποίμνιο, το εκκλησίασμα το φτωχικό, θεωρούνταν ο Ιερός Ναός του Αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού μία πάρα πολύ καλή λύση, επιλογή, καταφύγιο παρηγοριάς. Η οποία αυτή Εκκλησία του μικρού χωριού, ξεχασμένου, εντελώς αδιάφορου για την κοινή γνώμη, την πλειοψηφία, και απομακρυσμένου χωριού, πριν λίγο καιρό μόλις λειτουργούσε κανονικότατα, κάθε Κυριακή ανελλιπώς παρακαλώ, μεταλάμβαναν οι πιστοί, το λιγοστό ποίμνιο τα προηγιασμένα άχραντα μυστήρια, δηλαδή το Άγιο σώμα και αίμα του Θεανθρώπου και γλυκύτατου Χριστού μας, του Αναστάντα. Στην απλή καθομιλουμένη, είχε την Θεία λειτουργία της και έτσι ζωντάνευε το χωριουδάκι, ήταν ένα μέσο οι άνθρωποι να ξαναβρεθούνε και να ενωθούνε όλοι μαζί, σαν μία μεγάλη και ζεστή οικογένεια, αγκαλιά, να προσευχηθούνε και γενικότερα να ανταλλάξουνε απόψεις για τα προβλήματα που αφειδώς τους ταλαιπωρούνε, βασανίζουνε, ταλανίζουνε, απασχολούνε. Και από την αρχή της φετινής χρονιάς, ο μόνος μοχλός παρηγοριάς τους, η Εκκλησία τους, να βρίσκεται ερμητικά κλειστή, κλειδωμένη, ασφαλώς αυτή η απόφαση της Μητροπόλεως και της Κυβερνήσεως θεωρείται αντεθνική, αντιχριστιανική και εν τέλει αντιδημοκρατική, διότι παραβιάζονται οι εκάστοτε δημοκρατικές τους θρησκευτικές τους ελευθερίες, πεποιθήσεις, της ανεξιθρησκείας, υποσκάπτει συθέμελα τα ίδια τα θεμέλια του Κράτους μας. Το οποίο Ελληνικό Κράτος-Έθνος, γένος, φυλή, δημιουργήθηκε από τις στάχτες της, από την τέφρα της, με την λογική να είναι αναπόσπαστο τμήμα με την Εκκλησία του Χριστού. Άλλωστε ο γέρος του Μωριά το Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ανέφερε, πως ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Πατρίδας μας και δεν την παίρνει πίσω, πριν από την μάχη των Δερβενακίων του Ιουλίου του 1822, και πως ακόμη στα απομνημονεύματα του που τα αφηγήθηκε στον δικαστή του, τον Τερτσέτη, που τον απελευθέρωσε, τον υπερασπιζότανε όταν οι Βαυαροί του Όθωνα του Βασιλιά ήθελαν να τον στήσουνε στην απάνθρωπου λαιμητόμο τους, το 1834, ότι πρώτα τα άρματα τα πιάσαμε για να διαφυλάξουμε την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη μας, από τους απάνθρωπους και κυρίως βίαιους μουσουλμανικούς εξισλαμισμούς, με το σύνθημα για του Χριστού την Πίστη την Αγία, και της Πατρίδας την ελευθερία.
Επειδή, όποιος αποκόπτεται από τα ιερά μυστήρια της πίστεως μας, της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας μας, που εδρεύει στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, το σκλαβωμένο και υπό κατοχή των Τούρκων, εισβολέων κομμάτι Ελληνικής γης, παύει κατευθείαν να ανήκει στο γένος των Ρωμιών, Ελλήνων Πατριαρχικών Ορθόδοξων Χριστιανών, δεν μπορεί παρά μονάχα να θλίβεται και κυρίως να οργίζεται από αγανάκτηση και θυμό, για την εγκληματική αδιαφορία των υποτίθεται Ορθόδοξων Χριστιανών. Μα κανείς μα κανείς, να μην ενδιαφέρεται; Να μην τον απασχολεί; Στο ότι έκλεισε στην κυριολεξία η Εκκλησία του Αγίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού στην Λειβαδίτσα; Όμως να σας θυμίσω κάτι, πως, όταν κλείνει μία Εκκλησία ή ένα σχολείο, τότε κατευθείαν ανοίγει μία φυλακή. Εμένα όμως όπως επίσης και τον συνεργάτη μου, σας πληροφορώ αυτό το θέμα μας ενοχλεί, απασχολεί, από την στιγμή που μάθαμε πως φέτος για πρώτη φορά δεν διεξήχθη η καθορισμένη και επιβαλλόμενη Αναστάσιμη θεία Λειτουργία του Μέγα Πάσχα, του Αναστάσιμου Μεγάλου Σαββάτου, όπως επίσης και την Μεγάλη Πέμπτη δεν ψάλθηκαν τα δώδεκα Ευαγγέλια, δεν χτύπησε η πολυπόθητη, επιβαλλόμενη καμπάνα για να προειδοποιήσει, προετοιμάσει τους εκάστοτε λιγοστούς Ορθόδοξους Χριστιανούς, πως θα πρέπει να προετοιμαστούνε ώστε να εισέλθουνε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού. Κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, μέσω αυτής της ασήμαντης και ταπεινής ιστοσελίδας από τον χώρο του διαδικτύου, προς όλους σας, όχι από επιμέρους υπέρμετρης μισαλλοδοξίας και αναρίθμητου εγωκεντρισμού, φιλαρέσκειας, υπερβολικής φιλαυτίας, άκρατης και πλεονεκτικής, αδηφάγας θρησκοληψίας, πως επιτέλους ανακαλύψαμε, αυτό που τόσο πολύ επιθυμούσαμε, βρήκαμε, ένα σημείο ευκαιρίας που τόσο πολύ αναζητούσαμε εναγωνίως, μετά μανίας, δόξας λαμπρό, για να προβάλουμε την ματαιοδοξία μας και το ασήμαντο και τιποτένιο εγώ μας. Δεν μας αρέσει να κλείνουνε οι Εκκλησίες, αυτό είναι όλο, εάν το θεωρείτε πως εκμεταλλευόμαστε την περίσταση για να προβληθούμε και να το παίξουμε υπέρμετρα ζηλωτές Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σας πληροφορώ πως εγώ κυρίως δεν είμαι ιδιαίτερα εκκλησιαζόμενος, πολύ κοντά στα Θεία, όσο για τον συνεργάτη μου, που με συμπαραστέκεται αφειδώς, σας ενημερώνω πως βρίσκεται εντελώς μακριά από αυτά τα θέματα τα θεολογικά, της δογματικής φύσεως, για τους δικούς του πάντοτε λόγους, και συνεχώς βρισκόμαστε σε προστριβές. Επειγόντως λοιπόν, τα Χριστούγεννα να πραγματοποιηθεί η καθορισμένη και επιβαλλόμενη θεία λειτουργία των Χριστουγέννων, όπως επίσης και το σαρανταλείτουργό. Δεν μπορεί, δεν γίνεται, να διαμαρτυρόμαστε για το απάνθρωπο φαινόμενο της αστυφιλίας, πως ερήμωσαν τα χωριά μας και κυρίεψαν οι μεγαλουπόλεις, όμως εμείς να τις υπηρετούμε με όλες μας τις δυνάμεις, ιδιοτελέστατα και ηθελημένα πάντοτε
