You’ll never walk alone με όλη τη σημασία της λέξης!Μ Π Ρ Α Β Ο ΔΑΣΚΑΛΕ..Οταν η ψυχη δειχνει το μεγαλειο της.

Ένας δάσκαλος και ένας μαθητής έκαναν όλο το Μαραθώνιο να δακρύσει. Ο μικρός Βαγγέλης συγκλόνισε με το μήνυμα που ζήτησε να γραφτεί στη μπλούζα που φόραγαν.

Περισσότεροι από 50.000 αθλητές, συμμετέχοντες από 105 χώρες, ένας νικητής και μια συγκλονιστική ιστορία. Ο Γιώργος Χρυσοστομάκης μιλάει στο SDNA για τον τερματισμό του στον 34ο Μαραθώνιο έχοντας μαζί του σε αναπηρικό καροτσάκι τον μαθητή του Βαγγέλη.

Είναι από τις στιγμές που σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο απλά και μόνο με μια φωτογραφία. Μια φωτογραφία που σε συγκλονίζει, είτε είσαι γονιός, είτε όχι…
Ο φετινός Μαραθώνιος της Αθήνας είχε ρεκόρ συμμετοχών, αφού έτρεξαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και ξένοι αθλητές, αλλά και απλοί άνθρωποι. Επώνυμοι και… ανώνυμοι!

Οι περισσότεροι έκαναν check in και ανέβασαν τη σχετική selfie ή το video μετά τη διαδρομή… Όμως, μια στιγμή – μια φωτογραφία ήταν αυτή σε έκανε να ανατριχιάσεις.
Η στιγμή που κοντά στο νήμα του τερματισμού στο Καλλιμάρμαρο έφτασε ένας άνδρας που έτρεξε 10 χιλιόμετρα έχοντας σε ένα αναπηρικό καροτσάκι ένα μικρό παιδί με μια σημαία της Λίβερπουλ στα πόδια. Τον Βαγγελάκη που πηγαίνει στην 6η (ΣΤ΄) τάξη του 3ου δημοτικού σχολείου Γιαννιτσών (Αγαθοβούλειο). Μαθητή του…

Ο Γιώργος Χρυσοστομάκης είναι γενικός γραμματέας στην Ομάδα Μαραθωνίου Γιαννιτσών και δάσκαλος σε δύο δημοτικά (2ο και 3ο) σχολεία της περιοχής.
Ο 49χρονος αθλητής, δάσκαλος μα πάνω από όλα Άνθρωπος με το Α κεφαλαίο, Γιώργος Χρυσοστομάκης ασχολείται με το τρέξιμο την τελευταία εξαετία, αφού μέχρι πρότινος ήταν ποδηλάτης και μιλάει στο SDNA για τη διαδρομή του Μαραθωνίου και τη συγκλονιστική ιστορία του μικρού Βαγγέλη…

Κύριε Γιώργο συγχαρητήρια. Πως σας ήρθε η ιδέα να τρέξετε με τον Βαγγέλη τα 10 χιλιόμετρα του Μαραθωνίου;
«Κάθε πρώτη Δευτέρα του Οκτώβρη στα Γιαννιτσά είναι η ημέρα του Αθλητισμού και ενημερώνουμε τα σχολεία για αυτό. Εγώ και ο ταμίας κύριος Καρατζίκος πήγαμε στο 3ο δημοτικό σχολείο με σκοπό να μιλήσουμε για την ημέρα και να τιμήσουμε τον Βαγγελάκη για τη δύναμη ψυχής του. Δίνει τη δική του μάχη καθημερινά. Εκεί δώσαμε το μήνυμα του σχολικού αθλητισμού και του ζήτησα αν ήθελε να τρέξουμε μαζί τον «Δρόμο Θυσίας» που διεξάγεται κάθε Σεπτέμβρη στα Γιαννιτσά και μου απάντησε θετικά. Όμως, επειδή είχε περάσει ο Σεπτέμβρης και θα έπρεπε να περιμένουμε το 2017, κάτι με έτρωγε μέσα μου. Είχαμε ήδη κανονίσει η Ομάδα

Μαραθωνίου Γιαννιτσών να τρέξουμε στα 10 χιλιόμετρα του Μαραθωνίου τη Αθήνας και έτσι πήρα την μητέρα του Βαγγέλη τηλέφωνο για να τον ρωτήσει αν ήθελε να έρθει να τρέξουμε μαζί στον 34ο Μαραθώνιο της Αθήνας. Ο μικρός ξετρελάθηκε»!

Το πρόβλημα του Βαγγέλη είναι εκ γενετής;

«Όχι. Ο μικρός μέχρι την Β´ Δημοτικού ήταν αρτιμελής. Τότε ξεκίνησε η ασθένεια του με αποτέλεσμα τώρα που πηγαίνει στην ΣΤ΄ Δημοτικού να μην μπορεί να γράψει. Δυσκολεύεται αρκετά, αλλά το παλεύει. Πάει και κολυμβητήριο. Μάλιστα, στις μπλούζες που φορούσαμε του ζήτησα αν ήθελε να γράψουμε κάτι πίσω ως μήνυμα. Επειδή δεν μπορούσε να το γράψει ζήτησε από τους συμμαθητές του να τον βοηθήσουν. Το μήνυμα που ζήτησε και το έβλεπαν όσοι μας προσπερνούσαν ήταν: «Μαμά σ΄ ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει για μένα και συνεχίζεις να κάνεις κάθε μέρα και σου εύχομαι μέσα απ΄ την καρδιά μου να είσαι πάντα γερή, δυνατή και να μου χαμογελάς. Σ΄ αγαπώ πολύ. Βαγγέλης – Γιώργος»».

Πως να μην δακρύσεις μετά από αυτό… Στη διαδρομή ή στον τερματισμό ή υπόλοιποι συμμετέχοντες σας έλεγαν τίποτα;
«Ναι, φυσικά. Μας μίλησε πολύ κόσμος που δεν ξέραμε. Χάιδευαν το κεφάλι του μικρού και του φίλαγαν τα χέρια. Μας έλεγαν μπράβο και να συνεχίσουμε. Είναι στιγμές που σου μένουν για μια ζωή…».
Οι διοργανωτές στον τερματισμό πως σας υποδέχτηκαν;
«Επειδή γινόταν ο χαμός δεν έγινε τίποτα ιδιαίτερο από τους διοργανωτές».
Ο μικρός τι έλεγε;
«Όσο πιο πολλά μέτρα κάναμε τόσο πιο πολύ μιλούσε και του άρεσε. Η φωτογραφία (κεντρική φωτό) λίγο πριν τερματίσουμε τα δείχνει όλα! Το πρόσωπο μου και το πρόσωπο του μιλούν από μόνα τους. Δεν χρειάζονται λόγια».

Θα το ξανά κάνατε;
«Εννοείτε. Δεν το συζητάω καν. Αυτά μένουν»!

Είχατε και μια σημαία της Λίβερπουλ στα πόδια του Βαγγελάκη;
«Υποστηρίζω τη Λίβερπουλ και είχα πάρει τη σημαία μαζί μου. Ρώτησα τον Βαγγέλη αν ήθελε να την βάλουμε στα πόδια του και μου είπε ναι. Το μήνυμα που ήθελα να περάσω ήταν το You’ll walk alone και έγινε με όλη τη σημασία της λέξης».
Σκορπίσατε σε όλη την Ελλάδα συγκίνηση και υπερηφάνεια. Δεχτήκατε μηνύματα;
«Ναι πάρα πολλά. Επειδή δεν έχω λογαριασμό στο facebook τα περισσότερα μου τα μετέφεραν. Ως άνθρωπος του αθλητισμού, τον προωθώ. Θέλω όλος ο κόσμος να έχει υγεία και μαθαίνω στα παιδιά να έχουν σεβασμό και στον αντίπαλο…».