Τα πειθαρχικά συμβούλια στο Δημόσιο αποτέλεσαν πεδίο πειραματισμών για
όλες τις κυβερνήσεις. Από τη συμμετοχή σε αυτά δικαστών έως την πλέον
πρόσφατη νομοθέτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αυξάνει τη συμμετοχή σε
αυτά των συνδικαλιστών του Δημοσίου. Οι κομματικοί πειραματισμοί και η
ιδεοληπτική προσέγγιση ενός τόσο σοβαρού θέματος, μόνο δεινά επιφέρει
στη διοίκηση.
Το Ποτάμι είχε προειδοποιήσει ήδη από το 2015, όταν ο κ. Κατρούγκαλος άλλαξε, για άλλη μια φορά τη σύνθεση των πειθαρχικών συμβουλίων, ότι αυτό θα οδηγήσει σε καθεστώς ανομίας. Σήμερα, η έκθεση του Σώματος Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, έρχεται, δυστυχώς, να το επιβεβαιώσει.
Με τα πειθαρχικά συμβούλια, που σήμερα είναι διαλυμένα και δεν λειτουργούν, η κυβέρνηση καλλιεργεί ένα κλίμα ανομίας και ανοχής στην παρανομία στο Δημόσιο. Η τακτική αυτή έχει και μία παράπλευρη απώλεια: πολλοί άξιοι και συνεπείς υπάλληλοι του Δημοσίου, όχι μόνο δε θα επιβραβευτούν ποτέ, αλλά θα υποστούν και την κοροϊδία των «έξυπνων» συναδέλφων τους. Οι ευθύνες βαρύνουν όχι μόνον την παρούσα, αλλά και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αφού η πειθαρχική διαδικασία είναι διαχρονικά προβληματική. Η πελατειακή λογική ήταν αυτή που οδήγησε σε ένα ξεχαρβαλωμένο πειθαρχικό σύστημα και εξακολουθεί να επικρατεί και τώρα. Το Ποτάμι προτείνει συστηματικά τις ενέργειες που θα υπηρετήσουν τους παρακάτω στόχους:
Α. Να απλουστευθεί η πειθαρχική διαδικασία και ο χρόνος ολοκλήρωσής της να μειωθεί τουλάχιστον κατά 50%.
Β. Να παρασχεθούν εγγυήσεις επαγγελματισμού και αντικειμενικότητας στους δημοσίους υπαλλήλους που μετέχουν στα πειθαρχικά συμβούλια.
Γ. Να θεσμοθετηθούν κανόνες διαφάνειας και λογοδοσίας των πειθαρχικών συμβουλίων που θα οδηγήσουν στον αποκλεισμό των πολιτικών παρεμβάσεων από τη λειτουργία τους.
Αντί, λοιπόν, τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν, να κατηγορούν αλλήλους για τους επίορκους, ας υιοθετήσουν ένα σύστημα ταχείας πειθαρχικής διαδικασίας. Ένα σύστημα που δεν θα επιτρέπει και στους ενόχους να μένουν ατιμώρητοι. Αλλά και ένα σύστημα που δε θα σπιλώνει και θα ταλαιπωρεί αθώους θέτοντάς τους σε αργία πριν ακόμα την εξέταση της κατηγορίας σε βάρος τους. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι de facto επίορκοι. Πρέπει όμως να εντοπίζουμε όσους ελάχιστους από αυτούς είναι και να τους τιμωρούμε αναλόγως.
Το Ποτάμι είχε προειδοποιήσει ήδη από το 2015, όταν ο κ. Κατρούγκαλος άλλαξε, για άλλη μια φορά τη σύνθεση των πειθαρχικών συμβουλίων, ότι αυτό θα οδηγήσει σε καθεστώς ανομίας. Σήμερα, η έκθεση του Σώματος Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, έρχεται, δυστυχώς, να το επιβεβαιώσει.
Με τα πειθαρχικά συμβούλια, που σήμερα είναι διαλυμένα και δεν λειτουργούν, η κυβέρνηση καλλιεργεί ένα κλίμα ανομίας και ανοχής στην παρανομία στο Δημόσιο. Η τακτική αυτή έχει και μία παράπλευρη απώλεια: πολλοί άξιοι και συνεπείς υπάλληλοι του Δημοσίου, όχι μόνο δε θα επιβραβευτούν ποτέ, αλλά θα υποστούν και την κοροϊδία των «έξυπνων» συναδέλφων τους. Οι ευθύνες βαρύνουν όχι μόνον την παρούσα, αλλά και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αφού η πειθαρχική διαδικασία είναι διαχρονικά προβληματική. Η πελατειακή λογική ήταν αυτή που οδήγησε σε ένα ξεχαρβαλωμένο πειθαρχικό σύστημα και εξακολουθεί να επικρατεί και τώρα. Το Ποτάμι προτείνει συστηματικά τις ενέργειες που θα υπηρετήσουν τους παρακάτω στόχους:
Α. Να απλουστευθεί η πειθαρχική διαδικασία και ο χρόνος ολοκλήρωσής της να μειωθεί τουλάχιστον κατά 50%.
Β. Να παρασχεθούν εγγυήσεις επαγγελματισμού και αντικειμενικότητας στους δημοσίους υπαλλήλους που μετέχουν στα πειθαρχικά συμβούλια.
Γ. Να θεσμοθετηθούν κανόνες διαφάνειας και λογοδοσίας των πειθαρχικών συμβουλίων που θα οδηγήσουν στον αποκλεισμό των πολιτικών παρεμβάσεων από τη λειτουργία τους.
Αντί, λοιπόν, τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν, να κατηγορούν αλλήλους για τους επίορκους, ας υιοθετήσουν ένα σύστημα ταχείας πειθαρχικής διαδικασίας. Ένα σύστημα που δεν θα επιτρέπει και στους ενόχους να μένουν ατιμώρητοι. Αλλά και ένα σύστημα που δε θα σπιλώνει και θα ταλαιπωρεί αθώους θέτοντάς τους σε αργία πριν ακόμα την εξέταση της κατηγορίας σε βάρος τους. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι de facto επίορκοι. Πρέπει όμως να εντοπίζουμε όσους ελάχιστους από αυτούς είναι και να τους τιμωρούμε αναλόγως.
