Μην έχοντας συμπληρώσει ακόμα τα 16 της χρόνια, καθώς είναι γεννημένη
στις 16 Σεπτεμβρίου 2001, έκανε το ευρωπαϊκό της ντεμπούτο με τη φανέλα
του ΠΑΟΚ. Και όχι μόνο αυτό. Κατάφερε να χριστεί και σκόρερ στην τρίτη
της διεθνής συμμετοχή, πανηγυρίζοντας στο τέλος της φάσης των ομίλων την
πρόκριση της ομάδας στους 32 του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Κωνσταντίνα
Στράντζαλη ζει το όνειρό της από μικρή και μιλώντας στην ιστοσελίδα του
συλλόγου εξωτερίκευσε τις πρώτες σκέψεις και τα πρώτα συναισθήματά της
μετά τη μεγάλη επιτυχία των «Ασπρόμαυρων».... 
«Ευχαριστώ πολύ. Είμαι πολύ χαρούμενη για την πανηγυρική πρόκριση της ομάδας μας που ήρθε μέσα από καλές εμφανίσεις και με το απόλυτο των νικών».
Σε μια νεαρή αθλήτρια, πρωτοεμφανιζόμενη, όπως εσύ, ποια συναισθήματα κυριαρχούν μετά από μια τέτοια επιτυχία;
«Τα κυρίαρχα συναισθήματα είναι η ικανοποίηση για την επιτυχία της ομάδας, η υπερηφάνεια που ανήκω σ’ αυτήν την ομάδα και η θέληση για πραγματοποίηση μεγαλύτερων επιτυχιών!».
Βάσει αποτελεσμάτων φάνηκε ότι το πιο δύσκολο ματς ήταν τελικά το δεύτερο κόντρα στη Βλάζνια. Ήταν όντως έτσι και μέσα στο γήπεδο για εσάς;
«Κάθε παιχνίδι είναι εύκολο ή δύσκολο θεωρητικά. Όμως μέσα στο γήπεδο ο
κάθε αντίπαλος προσπαθεί για το καλύτερο. Το παιχνίδι με την Βλάζνια
δεν μας πήγε όπως θα θέλαμε, αλλά στο τέλος μέτρησε η ψυχή και η
αποφασιστικότητα της ομάδας, γιατί το παλέψαμε μέχρι το τελευταίο
δευτερόλεπτο και δικαιωθήκαμε». Όταν σε κάλεσε ο προπονητής για να μπεις στον αγώνα, που ήταν ο πρώτος σου ευρωπαϊκός, πως ένιωσες;
«Η πρώτη μου ευρωπαϊκή συμμετοχή ήταν με την ομάδα του Λουξεμβούργου και η δεύτερη με την αλβανική ομάδα. Σ’ αυτά τα δυο ματς ο προπονητής μου με χρησιμοποίησε ως αλλαγή. Στο τρίτο παιχνίδι με τη γηπεδούχο βοσνιακή ομάδα ξεκίνησα βασική. Αν πω ότι δεν είχα άγχος θα είναι μεγάλο ψέμα. Όμως τόσο οι προπονητές μου, όσο και όλες οι συμπαίκτριες μου, με βοήθησαν τόσο πολύ που μετά από τα πρώτα λεπτά νομίζω απελευθερώθηκα πλήρως απ’ το άγχος».
Πέρα από τις πρώτες σου εμφανίσεις, σημείωσες και το πρώτο σου γκολ. Θα ήθελες να το αφιερώσεις κάπου;
«Θα ήθελα να αφιερώσω το πρώτο μου ευρωπαϊκό τέρμα στην οικογένειά μου, που από τότε που ξεκίνησα με στηρίζει σε κάθε μου βήμα, αλλά και στους προπονητές μου που έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου».
«Ξέρουμε ότι τώρα θα είναι δυσκολότερα τα πράγματα, αλλά αυτό ζητάμε κι εμείς. Έχουμε αυτοπεποίθηση, ξέρουμε τις δυνατότητές μας και ότι μπορούμε να πάμε ψηλότερα, για αυτό δουλεύουμε συνεχώς άλλωστε»
