Ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Νέων Άρνισσας αποτελούμενος από όλη την νεολαία του χωριού, γιορτάζει την προστάτιδα του χωριού Αγία Βαρβάρα, τιμώντας την έτσι, με ένα παραδοσιακό έθιμο που διαδραματίζεται εδώ και πολλά χρόνια από παρέες νέων αγοριών (κυρίως). Η φωτιά συμβολίζει την φωτιά που άναψε ο πατέρας της Αγίας Βαρβάρας για να την κάψει επειδή ήταν χριστιανή.
Λίγα λόγια για το χρονικό του εθίμου. Την
παραμονή της γιορτής Αγίας Βαρβάρας μετά τον εσπερινό μαζεύονται παρέες
παιδιών και ανάβουν φωτιές. Τα αγόρια του χωριού μαζεύουν ξύλα για τις
φωτιές αρκετές μέρες πιο νωρίς . Τα παλιά χρόνια οι παππούδες έπαιρναν
σε ένα μπρίκι φακή, το βάζανε στη φωτιά και δίνανε στα παιδιά να
φάνε για να μην αρρωσταίνουν. Τα παιδιά της περιοχής με μια βέργα
(ταπούζα), η οποία ήταν από κάτω σαν μπαλίτσα, λέγανε ένα τραγούδι
περπατώντας γύρω από την φωτιά «τσιβριβρί, τσιβριβρί». Έπαιρναν στάχτη
από τη φωτιά και την πήγαιναν έξω από το κοτέτσι για να γεννούν οι
κότες.
Όταν ανάβει η φωτιά λένε το τραγούδι: « Βαρβαρίτσα, Νικολίτσα, κάρο ξύλα (κόλα ντάρβα), κάρο αλεύρι (κόλα μπράσνο), Βάρβαρα», που σηματοδοτούσε την αρχή του χειμώνα.
Οι νοικοκυρές φτιάχνουν νηστίσιμες λιχουδιές για τα παιδιά, όπως πιτουλίτσες (τηγανίτες) και λουκουμάδες.
Το ξημέρωμα της Αγίας Βαρβάρας έπαιρναν την βέργα (ταπούζα) και τις βρασμένες φακές και λέγανε τα κάλαντα( τα λόγια που έλεγαν και στη φωτιά). Οι νοικοκύρηδες έπαιρναν δυο –τρία σπυριά φακές από τους καλαντάρηδες για υγεία και έδιναν ξερά σύκα, ξυλοκέρατα, αλεύρι ή χρήματα.
Αυτό το έθιμο γίνεται στην Άρνισσα από τα παλιά τα χρόνια, πολύ πριν χτιστεί η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Σύμφωνα με τον βίο της Αγίας Βαρβάρας, διέταξαν τον αποκεφαλισμό της και όρισαν την ποινή να την εκτελέσει ο ίδιος ο πατέρας της που ήταν και επιθυμία του, αφού αυτή ήταν χριστιανή και εκείνος ειδωλολάτρης. Την στιγμή όμως που είχε τελειώσει το έγκλημα του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη. Η φωτιά του εθίμου της Βαρβαρίτσας συμβολίζει αυτό το γεγονός. Η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα της Άρνισσας και είναι η νεώτερη χτισμένη εκκλησία, οι άλλες είναι η Αγία Τριάδα και η Κοίμηση της Θεοτόκου..
Όταν ανάβει η φωτιά λένε το τραγούδι: « Βαρβαρίτσα, Νικολίτσα, κάρο ξύλα (κόλα ντάρβα), κάρο αλεύρι (κόλα μπράσνο), Βάρβαρα», που σηματοδοτούσε την αρχή του χειμώνα.
Οι νοικοκυρές φτιάχνουν νηστίσιμες λιχουδιές για τα παιδιά, όπως πιτουλίτσες (τηγανίτες) και λουκουμάδες.
Το ξημέρωμα της Αγίας Βαρβάρας έπαιρναν την βέργα (ταπούζα) και τις βρασμένες φακές και λέγανε τα κάλαντα( τα λόγια που έλεγαν και στη φωτιά). Οι νοικοκύρηδες έπαιρναν δυο –τρία σπυριά φακές από τους καλαντάρηδες για υγεία και έδιναν ξερά σύκα, ξυλοκέρατα, αλεύρι ή χρήματα.
Αυτό το έθιμο γίνεται στην Άρνισσα από τα παλιά τα χρόνια, πολύ πριν χτιστεί η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Σύμφωνα με τον βίο της Αγίας Βαρβάρας, διέταξαν τον αποκεφαλισμό της και όρισαν την ποινή να την εκτελέσει ο ίδιος ο πατέρας της που ήταν και επιθυμία του, αφού αυτή ήταν χριστιανή και εκείνος ειδωλολάτρης. Την στιγμή όμως που είχε τελειώσει το έγκλημα του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη. Η φωτιά του εθίμου της Βαρβαρίτσας συμβολίζει αυτό το γεγονός. Η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα της Άρνισσας και είναι η νεώτερη χτισμένη εκκλησία, οι άλλες είναι η Αγία Τριάδα και η Κοίμηση της Θεοτόκου..
