Μετά την Ανάσταση, κεντρικό ρόλο στα έθιμα της εποχής διαδραματίζει το «ταφικό έθιμο» του Πόντου, σύμφωνα με το οποίο οι ψυχές των νεκρών ανεβαίνουν στον επίγειο κόσμο την ημέρα της Ανάστασης για να παραμείνουν ως την ημέρα του Αγίου Πνεύματος. Έτσι τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα, οι συγγενείς τους στήνουν ολόκληρο τραπέζι πάνω στα μνήματα, υπό τους ήχους της ποντιακής λίρας.
Ειδικότερα, στο κοιμητήριο ο παπάς του χωριού τελεί επιμνημόσυνη δέηση, λίγο προτού ξεκινήσουν τα κεράσματα και ο λυράρης αρχίζει να παίζει. Το κλίμα είναι εύθυμο, οι άνθρωποι ανταλλάσσουν ευχές.
Το συγκεκριμένο έθιμο που έχει τις ρίζες του στα ομηρικά χρόνια. Οι Πόντιοι το διέσωσαν και το έφεραν μαζί τους στα χωριά που έφτιαξαν στην Ελλάδα. Είναι μια μέρα χαράς και μνήμης, κατά τη διάρκεια της οποίας κανείς δεν επιτρέπεται να κλαίει και να μοιρολογεί.
